A) ایچدکده (İçdikde): Kelime sert ünsüz (ç) ile bitmesine rağmen
ek yumuşak "dal" (d) ile yazılmış, uyum gösterilmemiştir.

B) بوریجقده (Vuracakda): Kelime sert ünsüz (k) ile bitmesine rağmen
ek yumuşak "dal" (d) ile yazılmış, uyum gösterilmemiştir.

C) صاپدرمق (Sapdırmak): Kelime sert ünsüz (p) ile bitmesine rağmen
ek yumuşak "dal" (d) ile yazılmış, uyum gösterilmemiştir.

D) طرفتن (Taraftan): Kelime sert ünsüz (f) ile bittiği için ayrılma
eki sertleşerek "te" (t) harfiyle yazılmış ve ünsüz uyumu sağlanmıştır.

E) ایپجکز (İpceğiz): Kelime sert ünsüz (p) ile bitmesine rağmen
ek yumuşak "cim" (c) ile yazılmış, uyum gösterilmemiştir.

A) ایكلمك (İñlemek): "İnlemek" kelimesidir. Kökündeki "n" sesi genizsildir,
sağır kef ile yazılır.

B) اكلمك (Añlamak): "Anlamak" kelimesidir. Kökündeki "n" sesi genizsildir,
sağır kef ile yazılır.

C) كولجكز (Güleceğiz): Fiil 1. çoğul şahıs (biz) çekimindedir.
Bu ekte sağır kef bulunmaz. (Sağır kef "sen/siz" çekimlerinde olur).

D) ياكلمك (Yañılmak): "Yanılmak" kelimesidir. Kökündeki "n" sesi genizsildir,
sağır kef ile yazılır.

E) صوك (Soñ): "Son" kelimesidir. Sondaki "n" sesi genizsildir,
sağır kef ile yazılır.

A) أت (At): Kelime Elif ile başlamıştır, bu kural uygulanmamıştır.

B) ئوست (Üst): Kelime başında bir diş (ye) üzerine konan hemze,
yanındaki Vav harfinin "Ü" olarak okunmasını sağlamıştır.

C) علماء (Ulema): Hemze kelime sonunda, asli harf olarak bulunmaktadir.

D) طو ئاق (Duvak): Hemze kelime ortasında iki ünlüyü ayırmak için
kullanılmıştır.

E) صو ئوق (Soğuk): Hemze kelime ortasında (Ğ sesi yerine) kullanılmıştır.

A) ادراك (İdrak): Kökü (D-R-K)'dir. Baştaki Elif ve ortadaki 
Elif olmak üzere 2 katma harf vardır.

B) متفكر (Mütefekkir): Kökü (F-K-R)'dir. Baştaki Mim ve Te 
olmak üzere 2 katma harf vardır.

C) حركت (Hareket): Kökü (H-R-K)'dir. Sadece sondaki 
Te katma harftir (1 harf).

D) مكاتيب (Mekâtip): Kökü (K-T-B)'dir. Mim, Elif ve Ye olmak
üzere 3 katma harf vardır.

E) تشكيل (Teşkil): Kökü (Ş-K-L)'dir. Baştaki Te ve sondan önceki 
Ye olmak üzere 2 katma harf vardır.

A) Bu ifade eylemin adı olan "İnşirah"ın karşılığıdır;
"Münşerih" ise bu eylemi gerçekleştiren kişidir.

B) Kelime Arapça kökenlidir (İnfial babındandır).

C) Kökü (Ş-R-H)'dir. Mim ve Nun olmak üzere iki artık harf vardır.

D) Kelime "Münşirah" değil, "Münşerih" şeklinde okunur.

E) "Münşerih"; içi açılmış, ferahlamış, şen ve sevinçli demektir.

A) امر (Emr): Kelimenin kökü (E-M-R) olduğu için
baştaki Elif ana (asli) harftir.

B) انكار (İnkâr): Kelimenin kökü (N-K-R) olduğu için
baştaki ve ortadaki Elifler artiktır.

C) اعتبار (İtibar): Kelimenin kökü (A-B-R) olduğu için
baştaki ve ortadaki Elifler artiktır.

D) انقياد (İnkıyad): Kelimenin kökü (K-Y-D) olduğu için
baştaki ve sondan önceki Elifler artiktır.

E) راسخ (Râsih): Kelimenin kökü (R-S-H) olduğu için
aradaki Elif artiktır.

A) تشكيله (Teşkile): Kelime "Teşkil" kökünden gelmektedir.

B) علمی (İlmî): Sonu nispet ekiyle bittiği için "i" sesi
Türkçede de uzun okunur (İlmî).

C) ایجاب (İcab): Kelime başındaki uzun ses kısalmıştır.

D) قاضی (Kadı): Kelimenin aslı **"Kâdî"**dir. Sondaki uzun "i" sesi
Türkçeleşirken kalınlaşmış ve kısa "ı" sesine dönüşmüştür.

E) ایران (İran): Kelime başındaki uzun ses kısalmıştır.

A) سوخته (Suhte): Farsçadır (Yanık, medrese öğrencisi
demektir).

B) گیتی (Giti): Farsçadır (Dünya, evren demektir).

C) اطراف (Etraf): Arapçadır. "Taraf" kelimesinin çoğuludur.

D) شیرین (Şirin): Farsçadır (Tatlı demektir).

E) اختر (Ahter): Farsçadır (Yıldız demektir).

A) Kelime Farsça değil, Arapçadır (Tef'il babındadır).

B) Kelimenin ortasındaki hemze (أ) harfi, ilmi çeviriyazıda kesme
işaretiyle (ʾ) gösterilir (te'sir).

C) Kelimede "Ş" (Şın) harfi yoktur, Peltek "S" (Se / ث) harfi vardır.

D) Kelime Türkçe değil, Arapça kökenlidir.

E) Kelimede uzun "a" yoktur, uzun "i" (sîr) vardır.

A) mihr (CVCC): Farsçadır. Sonundaki çift ünsüz nedeniyle
Türkçede "mi-hir" şeklinde iki hece gibi söylenmeye meyillidir
(Çift doruklu özellik gösterir).

B) darp (CVCC): Arapçadır. Sonundaki çift ünsüz zorlamasıyla
"da-rıp" gibi bir sesletim eğilimi yaratabilir (Çift doruklu özellik gösterir).

C) mühr (CVCC): Farsçadır. Türkçede "mü-hür" şeklinde söylenir
(Çift doruklu özellik gösterir).

D) üç (VC): Türkçe kökenli bir kelimedir. Tek bir ünlü ve sade bir
ünsüzden oluşur. Yapısı ve söylenişi kurallıdır, kesinlikle tek dorukludur.

E) kabr (CVCC): Arapçadır. Türkçede "ka-bir" şeklinde söylenir
(Çift doruklu özellik gösterir).

A) چپ و راست (Çep ü rast): "Sol ve sağ" demektir.
Farsça aslındaki harflerle birebir aynı yazılmıştır.

B) بارگیر (Bargir): "Yük taşıyan hayvan" demektir.
Aslındaki harfler korunmuştur.

C) بت (Büt): "Put" demektir.
Farsça aslıyla aynı harflerle (Be-Te) yazılmıştır.

D) سرنا (Surna): "Zurna" demektir. Farsça aslıyla aynı yazılmıştır.

E) طورطى (Tortu): Kelimenin Farsça aslı "Durdî" (دردی) şeklindedir.
Aslındaki "Dal" (d) harfleri, Türkçede sertleşip kalınlaşarak
 "Tı" (ط) harfine dönüşmüş, yani ana harfleri değişmiştir.

A) تك (Tek): Aradaki "e" ünlüsü harfle gösterilmemiştir.

B) یدی (Yedi): Ortadaki "e" ünlüsü yazılmamıştır,
sadece sondaki "i" yazılmıştır.

C) بوین (Boyun): İkinci hecedeki "u" ünlüsü (Vav ile) yazılmamıştır.

D) آیاق (Ayak): Kelimedeki iki "a" sesi de (biri şapkalı
Elif, diğeri düz Elif ile) harfle açıkça gösterilmiştir.

E) بل (Bel / Bil): Aradaki ünlü harfle gösterilmemiştir.

A) غرض (Garaz): Arapçadır. (Amaç, niyet veya kin demektir).

B) منجمد (Müncemid): Arapçadır. (Donmuş demektir, ismi fail kalıbındadır).

C) منكر (Münker): Arapçadır. (Kabul edilmeyen, kötü iş demektir).

D) احتمال (İhtimal): Arapçadır. (Olasılık demektir).

E) مردانه (Merdâne): Farsçadır. Farsça "Merd" (adam/yiğit) kelimesine,
yine Farsça olan "-âne" (gibilik/yakışırlık) ekinin gelmesiyle türetilmiştir.
"Mertçe, yiğitçe" demektir.

A) آتش (Ateş): Farsça kökenli bir kelimedir.
Sondaki "ş" sesi kökün kendisindedir, ek değildir.

B) بولاش (Bulaş): "Bula-mak" fiilinden türemiş,
fiilden fiil yapan (işteşlik) ekidir (Bulaş-mak).

C) يوزش (Yüzüş): "Yüz-" fiilinden türemiş bir isimdir.
Ancak şıklarda çeldirici olarak "Yoz-uş" (İsimden fiil)
şeklinde de okunabilir.

D) بوزش (Bozuş): "Boz-mak" fiilinden türemiş, fiilden
fiil yapan (işteşlik) ekidir (Bozuş-mak).

E) بيتش (Bitiş): "Bit-" fiiline gelen "-iş" eki, fiili isme dönüştürmüştür
(Bitiş, son, netice). Fiilden isim yapan eke en net örnektir.

A) kadr: Kelime Arapça orijinal yapısında (sonu çift ünsüzlü) kalmıştır.
Türkçeleşmiş hali "Kadir" olurdu.

B) pırlanta: İtalyanca "Brillante" kelimesinden gelir.
Kelime başındaki çift ünsüzlü yapı (Br-), araya "ı" ünlüsü getirilerek
(Pır-lanta) Türk hece yapısına uydurulmuş ve Türkçeleştirilmiştir.

C) vasf: Kelime Arapça orijinal yapısında kalmıştır.
Türkçeleşmiş hali "Vasıf" olurdu.

D) kral: Batı kökenli kelime, başındaki çift ünsüzlü yapıyı (Kr-)
korumuş, araya ünlü almamıştır.

E) zülf: Kelime Farsça orijinal yapısında kalmıştır.
Türkçeleşmiş hali "Zülüf" olurdu.

A) ضربه (Darbe): İlk harfi olan "dat" (ض) kalın bir ünsüzdür.
Bu harfin yanındaki "a" sesi kalındır. (Bazı kaynaklarda kalın
ünsüzlerle oluşan bu sese "ortalama a" dendiği durumlar mevcuttur;
ancak sistematiğe göre diğer seçeneklerden ayrılanı bulmalıyız).

B) قلم (Kalem): İlk harfi olan "kaf" (ق) kalın bir ünsüzdür.
Bu harfle başlayan hecedeki "a" sesi kalındır.

C) اظهر (Azhar/Ezher): İçinde "zı" (ظ) harfi bulunur.
Kalın bir ünsüzdür, dolayısıyla "a" sesi kalındır.

E) حرف (Harf): İlk harfi olan "ha" (ح) kalın bir ünsüzdür.
Bu harfin yanındaki "a" sesi kalındır.

D) فاتح (Fatih): Bu kelime "fe" (ف) harfiyle başlar.
"Fe" harfi ince bir ünsüzdür. Yanındaki "a" sesi Elif (ا) ile yazılmıştır ve
ince/ortalama bir ses değerine sahipti

A) Yaver: Yardımcı, koruma. (Burada "ye" harfi "y" ünsüzüdür).

B) Yemek: Besin tüketmek. (Burada "ye" harfi "y" ünsüzüdür).

C) Basîret: Gerçeği görme yeteneği, sağduyu.
(Burada "ye" harfi "i" ünlüsü/vokali durumundadır).

D) Oyun: Eğlence, müsabaka. (Burada "ye" harfi "y" ünsüzüdür).

E) Yana / Yine: Yan taraf / Tekrar. (Burada "ye" harfi "y" ünsüzüdür).

A) Büyük (بيوك): Büyük (Bu kelimede 'vav' harfi
'ü' sesini veren bir vokal/ünlüdür).

B) Var (وار): Var (Burada 'vav' harfi 'v' ünsüzüdür).

C) Firdevs (فردوس): Firdevs / Cennet (Burada 'vav'
harfi 'v' ünsüzüdür).

D) Veled (ولد): Veled / Çocuk (Burada 'vav' harfi 'v'
 ünsüzüdür).

E) Ver (وير): Ver (Burada 'vav' harfi 'v' ünsüzüdür).

A) İşde (İşte): İş-de (Bulunma durumu eki almıştır, 
çekim ekidir).

B) Açık: Aç-ık (Fiilden isim yapım eki almıştır).

C) Pusu: Pusu (Kök halindedir).

D) Korkunca: Kork-unca (Zarf-fiil eki almıştır, 
yapım eki kategorisinde değerlendirilir).

E) Sulu: Su-lu (İsimden isim yapım eki almıştır).

A) At / Et: Beygir / Canlı dokusu

B) Tavuk: Kümes hayvanı (Bu kelimede hemze,
düşen 'ğ/g' ünsüzünün yerine gelen 'u' ünlüsü için kullanılmıştır:
 taguk > tavuk)

C) Üst: Yukarı, tepe

D) Ulemâ: Bilginler (Arapça kelime)

E) Örtü: Örtmeye yarayan nesne

A) بونجلين (Buncılayın): Bunun gibi. (İçinde normal 'nun' harfi vardır).

B) اكلمك (İñlemek): İnlemek. (Bu kelimenin kökündeki 'n' sesi Osmanlı
Türkçesinde kâf-i nûnî (sağır kef) yani 'kef' (ك) harfiyle yazılır.
Bu nedenle doğru cevaptır).

C) برلكدور (Birlikdür): Birliktedir / Birliktir. (Buradaki 'kef'
normal 'k' sesidir).

D) قولاى (Kolay): Kolay. (İçinde kâf-i nûnî yoktur).

E) كسكينلك (Keskinlik): Keskinlik. (Buradaki 'kef' harfleri normal
ince 'k' sesidir).

A) Düşvâr (دشوار): Zor, güç. (Bu kelimede Farsça olumsuzluk eki
olan nâ- veya bî- yoktur; kelime kök halindedir veya "kötü/güç"
anlamı katan düş- ön ekini içerir ancak bu "-sız" ekinin
tam karşılığı değildir).

B) Nevmîd / Nâ-ümîd (نوميد): Ümitsiz. (Nâ- olumsuzluk
eki almıştır).

C) Nâ-pâk (ناپاك): Temiz olmayan, pis (Temiz-siz).
(Nâ- olumsuzluk eki almıştır).

D) Nâ-gâh (ناگاه): Ansızın, birdenbire (Vakit-siz).
(Nâ- olumsuzluk eki almıştır).

E) Bî-nevâ-lık (بينوالق): Çaresizlik, yoksulluk (Azık-sız-lık).
(Bî- olumsuzluk eki almıştır).

A) Ender: Çok az bulunan, nadir.

B) Teşkil: Oluşturma, kurma.

C) Hareket: Kımıldama, eylem.

D) Müstesna: Ayrı tutulmuş, kural dışı.
(Kök harfleri dışındaki m, s, t harfleri katma harftir).

E) Mütefekkir: Düşünür.

A) Miktâr (مقدار): Ölçü, miktar (Arapça)

B) Şükrân (شكران): Minnettarlık, teşekkür (Arapça)

C) Şikâr (شكar): Av, avlanma (Farsça)

D) Akdem (اقدم): Daha eski, en önce (Arapça)

E) Beykiyet (بيكيت): Beylik derecesi (Muhtemelen bir yazım
yanlışı veya özel bir terim, Farsça değildir)

A) Yüsr (يسر): Kolaylık (3 harfli kök halindedir).

B) Sudâ' (صداع): Baş ağrısı (Kökü 's-d-e' harfleridir; ortadaki 'elif'
harfi türetme sırasında eklenen bir artık/zait harftir).

C) Edeb (ادب): Edep, terbiye (3 harfli kök halindedir).

D) Cedel (جدل): Tartışma, münakaşa (3 harfli kök halindedir).

E) Kışr (قشر): Kabuk (3 harfli kök halindedir).

A) Fazîlet (فضیلت): Erdem. (Arapça bir kelimedir ve 'ye'
harfiyle gösterilen uzun 'î' sesini içerir).

B) İyilik (ایلیق): Karşılık beklemeden yapılan yardım.
(Türkçe bir kelimedir; içindeki 'ye' harfleri okutucu harf olup
Türkçede asli uzun ünlü bulunmadığı için uzun 'î' kabul edilmez).

C) Kerîm (کریم): Cömert, ulu. (Arapça bir kelimedir ve uzun 'î' içerir).

D) Âsî (عاصی): İsyan eden, baş kaldıran. (Arapça bir kelimedir
ve sondaki 'ye' uzun 'î' sesini verir).

E) Îcâd (ایجاد): İcat, buluş. (Arapça bir kelimedir ve
baştaki 'ye' uzun 'î' sesini verir).

A) Başım (باشیم): Benim başım
(1. tekil şahıs iyelik eki almıştır).

B) Gözüki (گوزیکی): Gözündeki /
Onun gözü ki (İyelik eki ve aidiyet eki içerir).

C) Dizin (دیزك): Senin dizin (2. tekil şahıs iyelik eki olan
"kâf-ı nûnî" ile yazılmıştır).

D) Kanlı (قانلو): Kan-lı (Buradaki "-lı/-lu" eki isimden isim yapan
bir yapım ekidir; iyelik eki değildir).

E) Kürsüsü (كرسیسی): Onun kürsüsü
(3. tekil şahıs iyelik eki almıştır).

A) Dîde (دیده): Göz (Farsça kökenlidir, uzun "î" ile okunur).

B) Bilici (بیلیجی): Bilen, bilgi sahibi (Türkçe kökenlidir;
Türkçede uzun ünlü bulunmadığı için çeviriyazısında
uzun "î" kullanılmaz).

C) Îcâr (ایجار): Kiraya verme, kiralama (Arapça kökenlidir,
uzun "î" ile başlar).

D) Bîdâr (بیدار): Uyanık (Farsça kökenlidir, uzun "î" içerir).

E) Fakîr (فقیر): Yoksul, muhtaç (Arapça kökenlidir, uzun "î" içerir).

A) Hasta (خسته): Hasta, yorgun.
(Sondaki 'he' harfi 'a/e' okutan bir ünlüdür).

B) Sürse (سورسه): Devam etse.
(Sondaki 'he' harfi 'e' okutan bir ünlüdür).

C) Nakîsa (نقیصه): Eksiklik, kusur.
(Sondaki 'he' harfi 'a' okutan bir ünlüdür).

D) Bizde (بزده): Bizim yanımızda.
(Sondaki 'he' harfi 'e' okutan bir ünlüdür).

E) Her (هر): Her, hepsi.
(Baştaki 'he' harfi 'h' sesini veren bir ünsüzdür).

A) Felek (فلك): Gökyüzü, talih. (Kök halindedir, 3 harflidir).

B) Eser (اثر): İz, yapıt. (Kök halindedir, 3 harflidir).

C) Cemel (جمل): Deve. (Kök halindedir, 3 harflidir).

D) Mevlid (مولد): Doğum yeri veya zamanı. (Kökü 
v-l-d (ولد) olup baştaki 'mim' (م) harfi kelimeyi türetmek
için eklenen bir artık/zait harftir).

E) Cedel (جدل): Tartışma, münakaşa. (Kök halindedir, 3 harflidir).

Müstensih (مستنسخ): Bir el yazması eseri
kopyalayarak çoğaltan kişi.

A) Münfa'il: Bir işten etkilenen, gücenmiş, kırılmış.

B) İstif'âl: Bir şeyi istemek, dilemek anlamındaki
Arapça mastar kalıbı.

C) Müstef'il: İstif'âl kalıbının "yapan/eden" (etken)
halini gösteren vezin.

D) Mütefa''il: Tefa'ul kalıbının "yapan/eden" (etken)
halini gösteren vezin.

E) Müfâ'il: Mufâ'ale kalıbının "yapan/eden" (etken)
halini gösteren vezin.